Waffenrock van Unteroffizier van het 119e Inf Rgt met Erkennungsmarke

Waffenrock van Unteroffizier van het 119e Regiment Infanterie, samen met zijn ID-tag. De eigenaar van dit uniform diende in het hoofdkwartier van het derde bataljon van het 119e regiment infanterie van de Wehrmacht, zoals blijkt uit de codering op de ID-tag. Het uniform is aangevuld met het origineel aan de tuniek medaille bar "West Wall" en wond badge, evenals het lint van de medaille "bevroren vlees" en het lint van het ijzeren kruis. Waarschijnlijk heeft de veteraan de linten na de oorlog zelf in de lus bevestigd. Zeer klein formaat, ongeveer 46-48. In de achterzak van de revers werd een knoop gemist (die kunnen we op wens terugnaaien). De tuniek heeft een "Mohr&Speyer A.G" label opgenaaid, en een label met de naam van de klant en de datum aan de binnenkant van de zak: "Haluk, 23 september 1935". Ingenaaide schouderbanden met cijfers 119 geborduurd met een kettingsteek, evenals het embleem van de seinwachters van de infanterie-eenheid op de mouw. Goede staat met gebruikssporen, zonder ernstig verlies en vitale activiteit van diverse insecten. Moeilijk te lezen eenheden markering in rechthoekig. Het 119e Regiment Infanterie nam deel aan de tweede fase van de bezetting van Frankrijk als onderdeel van de 25e divisie, nam deel aan de aanval op Laon en Chemin-de-Dame, en bleef daarna het verslagen Franse leger achtervolgen. De divisie trok naar de Seine, die bij Romilly werd geforceerd. Vervolgens trok de divisie over de Loire richting Bourges. De divisie bleef hier enkele weken als bezettingsmacht en keerde daarna terug naar haar garnizoenen. Op 15 november 1940 werd de divisie gemotoriseerd en kreeg vervolgens de naam 25e Geweer Divisie (gemotoriseerd). Vanaf 22 juni 1941 nam het regiment als onderdeel van de divisie deel aan de Oostelijke Campagne en rukte op van de regio Lublin via de Bug naar Lutsk en Kovno. Bij Tsvyahel-on-Sluch doorbrak de divisie de Stalin-linie en rukte op richting Zjytomyr en Kiev. Na het sluiten van de Uman-zak nam de divisie deel aan de strijd bij Kiev. Van september tot november rukte de divisie op naar Sumy, vervolgens naar Orel en vervolgens naar Tula. In december 1941 moest de divisie zich met gevechten terugtrekken naar de Susha en Oka. Na de terugtocht naar de Susha-Oka positie moest de divisie hier tot juli 1942 defensieve en positionele gevechten voeren. In augustus 1942 nam de divisie deel aan offensieve gevechten door Bolkhov naar Ulyanovo en werd vervolgens tot het einde van het jaar ingezet voor positionele oorlog in de regio Kireykovo ten noorden van Bolkhov. Deze loopgravenoorlog ging door tot in 1943 toen de divisie werd gereorganiseerd tot de 25ste Grenadier Divisie. Na de nieuwe formatie werd de divisie tot eind juli 1943 ingezet voor verdediging aan de frontboog ten noorden van Orel en in het Kireykovo / Annina gebied - aan weerszijden van Bolkhov. Terugtrekking uit de Oryol Bulge volgde: de verdediging van de Nugrian richting, versterkt door een tankdetachement, tot 31 juli 1943 - een terugtrekking via de Paramonovo positie, daarna de Kosinka positie in het Khotints gebied, ongeveer 45 km ten oosten van Karachev (ten westen van Orel) - verdediging van het belangrijke wegknooppunt Khotynets tot 9 augustus - beveiliging op Karachev. De mars ligt ongeveer 250 km ten noordwesten van de regio Smolensk in de regio Jartsevo-Doechovsjina. Er was een fusie van verwisselbare marscompagnieën in de divisie. Daarna volgde de verdediging van de positie aan de rivier de Tsarevitsj. Bryansk: Verdediging in het Maleevka gebied door het versterkte grenadier (mot) 119e grenadier regiment (Buffalo-Büffel versterkt gebied) - vanaf 18 augustus 1943 in de noordoostelijke sector. Dukhovshchina, tot half september. Daarna, tot 28 september, terugtrekken naar de positie "Panther" (oost), ongeveer 25 - 30 km ten westen van Smolensk. Hier verdedigde de divisie van 28 augustus tot 29 oktober 1943, in de gebieden Verya en Rossassyonka. Daarna de verdediging van de positie "Panter II" in het gebied ten noordoosten van Dubrovno, tussen de noordelijke oever van de Dnjepr en de snelweg, tot juni 1944. Na uitbreiding van de sectie van de divisie naar het zuiden van de Dnjepr, de succesvolle verdediging van de positie "Panter II". Op de 4de en 5de militaire veldweg. Gevechten ten westen van Smolensk. Na deze gevechten werd de divisie bijgewerkt en gereorganiseerd. Bovendien kreeg de divisie nieuwe wapens toegewezen. Vanaf april 1944 trok de divisie zich terug in het gebied ten oosten van Minsk. Daar werd de divisie op 6 juli 1944 verslagen en vernietigd. Alleen de restanten wisten medio augustus Grodno te bereiken. De gevechtsgroep van Grimminger, gevormd uit terugkerende vakantiegangers, verspreid en herstellend van lichte verwondingen, maakte tot eind juli deel uit van de 5e Panzerdivision en keerde toen met andere soldaten van de divisie terug, richting Mielau via Suwalki, waar alle restanten van de divisie zich verzamelden.

Dit is een automatische vertaling. Om de originele Engelse tekst te zien, klik hier >>